Cultuurhistorica Anita van Breugel en archeologe Silke Lange hebben een boekje ‘Ode aan Heiloo – Het rijke verleden aangevuld’ samengesteld met aandacht voor het erfgoed van Heiloo. De historische locaties kunnen op eigen gelegenheid worden bezocht en zijn allemaal goed met eigen vervoer te bereiken. Het boekje is gratis verkrijgbaar op het gemeentehuis van Heiloo. Ook kan het via internet online worden bekeken. Klik hier om het te downloaden.
In het boekje wordt onder andere aandacht besteed aan de waterputten van Heiloo en is informatie opgenomen over Nijenburg en het Heilooërbos. Ook over de betekenis van de houtwallen en hagen valt veel te te lezen.
In een interview met Henk-Jan van Ouden in het Noordhollands Dagblad van zaterdag 05 december bepleiten de twee auteurs meer te doen met het specifieke cultureel erfgoed van Heiloo. Ze willen meer activiteit rond de oude waterputten, het opknappen van de gemeentelijke begraafplaats, en het behoud van de Willibrordusweg. De wensen staan ook achterop het boekje.
,,De Willibrordusweg is de alleroudste weg in Heiloo’’, legt Van Breugel uit. ,,Hij begint bij de Witte Kerk en loopt helemaal door tot aan de Preekstoel in het Heilooërbos. Hij heeft met het ontstaan van Heiloo te maken. De Preekstoel zou de plek zijn waar Willibrordus heeft gepreekt, al is daar geen honderd procent bewijs voor. Maar hij staat op alle oude kaartjes. Wat we wel zeker weten is dat daar in de zestiende eeuw hagenpreken zijn gehouden. De plek heeft al spirituele connotaties vanaf de vroege middeleeuwen. Hij komt telkens weer terug. Het is ook een mooie locatie, op een verhoging in het landschap.’’
,,Er zijn plannen om het gebied rond winkelcentrum ’t Loo opnieuw in te richten. De Willibrordusweg is nu een lastig fietspaadje dat schuin voor theater De Beun langsloopt, over het parkeerterrein. Ik zou zeggen, houd die oude lijn zichtbaar. Via het straatwerk, kunstwerken, een haagje, een bomenrij.’’
Dan de gemeentelijke begraafplaats aan de Holleweg. ,,Het oude gedeelte is gemeentelijk monument. Vooraan staat een verouderde aula uit de jaren vijftig of zestig. Die voldoet niet meer aan de huidige eisen van isolatie en klimaatbeheersing. Hij dreigt te worden afgebroken. Ik zou zeggen, knap hem op. Er is een mooi venster te maken waarmee je uitziet op de vijver ernaast met een prachtige treurbeuk boven een oude stenen bank. Een mooi stukje symboliek.’’
Van Breugel en Lange zouden ook graag wat meer aandacht zien voor de twee nog zichtbare putten in Heiloo: de Willibrordusput bij de Witte Kerk en de Runxputte bij het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. ,,Daaraan heeft Heiloo zijn ontstaan te danken’’, stelt Van Breugel. ,,Grappig is ook, dat bij het recente archeologische onderzoek in Zuiderloo honderden waterputten gevonden zijn. Het hoort bij Heiloo. Je woont op een waterbel met mooi gezuiverd water. Nog steeds komen mensen op de putjes af. Je zou er best meer mee kunnen doen. Zet ze op je wapen, op je vlag.’’
De Witte Kerk, de Runxputte, de Preekstoel. Eeuwenoude plekken in het landschap. ,,De strandwal waar Heiloo op ligt is maar een smalle rug’’, zegt Lange. ,,Een hoogte met een zoetwatermoeras aan de oostkant en zoute kwelders aan de westkant. De zee was een bron van voedsel, maar ook een risico. De gebieden rond de strandwal waren gevaarlijk, de hoogte was het terrein van de levende mens. De putten liggen aan de rand van de strandwal. En dat is waar ook altijd de rituelen plaatsvonden.’’
Heiloo zou er meer mee kunnen doen, vindt ook Lange. ,,De putten worden gelukkig allebei goed onderhouden, maar uit de Willibrordusput kun je geen water halen. Je zou hem een paar dagen per jaar open kunnen stellen, en dan allerlei verhalen er omheen vertellen.’’