De Stelling van Amsterdam was een verdedigingslinie gelegen op 15 tot 20 kilometer rond het centrum van Amsterdam. De Stelling is 135 kilometer lang, bevat 45 forten en is aangelegd tussen 1880 en 1920. In 1996 is de Stelling geplaatst op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Primair was de Stelling een waterlinie. In geval van vijandelijkheden zouden grote delen van het gebied rondom Amsterdam onder water worden gezet. De vijand zou dan niet kunnen oprukken.
Rondom Amsterdam bevonden zich sinds 1805 de posten van Krayenhoff, een reeks van aarden en stenen forten. Door de wapenontwikkeling bleken deze veelal niet ver genoeg van Amsterdam te liggen. In 1880 lag het traject voor een nieuwe stelling vast en legde men de laatste hand aan het ontwerp van de forten. Het ontwerp was een verbeterde versie van het gebastioneerde stelsel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De verdedigingslinie bestond uit drie onderdelen, de inundatiegebieden van het voorliggend terrein, de militaire forten en de reduit Amsterdam.
De korte rondwandeling bij Spaarndam is een echt Stellingommetje, met een en al militair erfgoed. De twee indrukwekkende forten Benoorden en Bezuiden Spaarndam zijn met elkaar verbonden door een liniewal met batterijen. Een zogenaamde ‘voorstelling’ maakt Spaarndam tot een sterke positie in het Westfront.
De route leidt langs de twee forten in Spaarndam: Fort Benoorden Spaarndam en Fort Bezuiden Spaarndam.
De route is via deze link te raadplegen.